Zabieram dziś głos zaniepokojony brakiem dostatecznej i zdeterminowanej postawy Polskich władz wobec absurdalnej polityki władz Unijnych, a dot. osławionego Pakietu Energetycznego i tzw. Mapy drogowej 2050. Uświadamiając sobie, czym polskiej, i nie tylko polskiej gospodarce grożą plany zero emisyjnej energetyki i gospodarki, nie mogę z obojętnością patrzyć na to co dzieje się w naszym kraju i pragnę tym wystąpieniem pokazać społeczności rodzimej na dramatyczną sytuacją krajowego systemu energetycznego, a również i w szczególności krzywdzącej obiegowej ocenie rodzimego górnictwa węglowego w oczach przeważającej części społeczeństwa, mediów oraz władz naszego kraju.

Mimo dobrych przez ostatnie 3 lata wyników branży węgla kamiennego, w wyniku bardzo nieprzychylnej-restrykcyjnej polityce polskich władz nie prowadzi się, co z wielkim żalem muszę podkreślić
w wystarczającym zakresie tak niezbędnych inwestycji odtworzeniowych.

Do tego dochodzi dziwna polityka energetyczna gremiów Unijnych ,o czym mowa na wstępie. W ciągu ostatnich 10 lat kraj nasz obniżył wydobycie o 24% , podczas gdy świat odnotował przyrost 68%, a Chiny nawet o 250% . Cały świat stawia zdecydowanie na węgiel !

W sposób bardzo wyraźny rośnie zależność energetyczna – Europy w okresie lat 1998-2008 z 46,1% do 54,8%, a Polski z 8,3% do aż 30,4% .

Polska swym węglem mogłaby łagodzić problem rosnącej zależności, ale brak takiej wizji w Europie, a nasze władze i nasi Euro Deputowani w mało przekonywujący sposób temu się przeciwstawiają.

Chciałbym w tym miejscu przytoczyć prognozy światowej emisji CO2 za 2008 rok. Świat wyemitował 29.321 mln ton, kraje UE – 14,2%, Chiny 22,3%, USA 19,9% a Polska tylko 1,08%. Gremia unijne idąc bezmyślnie w kierunku dalszego zwiększania zależności energetycznej, zmniejszania konkurencyjności unijnej gospodarki, powiększenia bezrobocia dążą z premedytacją do wdrażania Pakietu 3 x 20 +10 (emisja CO2 ma nawet wzrosnąć o 30%) w przedziale czasu do 2020 roku, a w odwodzie jeszcze od 2016 roku Dyrektywa IED – znowelizowana IPPC o emisjach SO2, NOx i pyłu, która za spalanie węgla w instalacjach już mocy 20 MW wprowadzać będzie surowe ograniczenia emisji, których dotrzymanie wymagać będzie i to od już, bardzo kosztownych instalacji odsiarczania i odgazowywania.

Wg oceny ekspertów prezentowanej w wystąpieniach referentów krajowy sektor Energetyczny, by spełniać wymogi wynikające z tylko wyżej wymienionych uwarunkowań do 2030 roku winien inwestować rocznie po
4-5 mlda Euro, a z uwzględnieniem gazownictwa, ciepłownictwa i transportu co najmniej ok. 265 mlda Euro.

Nadto stopień dekapitalizacji majątku trwałego energetyki krajowej jest bardzo niepokojący i tak :

• Elektrownie to rząd 73%,
• sieć przesyłowa 51%,
• sieć dystrybucyjna 63%

 

Jakie w tej sytuacji nasuwają się wnioski:

 

1. Biorąc pod uwagę fakt, iż globalna roczna światowa produkcja C O 2 wynosi 500 mld ton z czego człowiek wytwarza tylko 25 mld, (Europa tylko 4, 0 mld ) zadać należałoby pytanie o co tu chodzi ?
   W sytuacji podobno braku już możliwości (w co należy wątpić) zdaniem wielu prominentnych oficjeli renegocjacji Pakietu Energetycznego, należałoby wspólnie podjąć w Europie z inicjatywy polskiego
   Rządu bardzo skuteczne przedsięwzięcia na rzecz liberalizacji tzw. „Mapy drogowej 2050„ , które to wymogi w trakcie wrześniowej konferencji C O A L MEETING uznano za utopijne
2. Odejść i to od zaraz od dalszego utrzymywania restrykcyjnej polityki Rządu Polskiego wobec rodzimego górnictwa.
3. Ukierunkować wysiłki na rzecz rozwoju OZE, nadając temu nośnikowi energii, w szczególności znaczenie lokalne, co winno w jakimś stopniu uniezależnić się od Krajowego Systemu, tak przecież będącego w nienajlepszej kondycji .. Nadto, mimo i tak już utrudnionego rozwoju OZE związanego z podpisaniem przez polską stronę szeregu zobowiązań, należy bardzo zdecydowanie sięgać po unijne środki pomocowe stanowione w tym zakresie.
4. Część Unijnych środków należałoby przeznaczyć na badania i rozwój Czystych Technologii Spalania Węgla, jak również na technologie wychwytywania Metanu z powietrza kopalnianego gdyż do zagospodarowania jest co najmniej 650 mln m3 tegoż gazu, a nadto można by znacznie zmniejszyć negatywny wpływ emisji Metanu do atmosfery. co również jest nie do przecenienia. Dużą zaletą metanu jest fakt, iż nie będzie go ubywało, ale z uwagi na rosnącą gazowość zasobów węgla i zwiększającą się głębokość eksploatacji będzie go ciągle przybywało.

 

Istnieją więc znaczne rezerwy, wykorzystania Metanu, których nie wolno zmarnować pozyskując tanie źródło lokalnej energii. W tym celu należy więc bezwzględnie:

• wesprzeć metan jako źródło OZE podobnymi regulacjami jako wysoko sprawną Kogenerację,
• wesprzeć działania krajowych Instytutów Naukowo-Badawczych na rzecz maksymalnego zagospodarowania metanu o niskiej koncentracji.

 

Członek Bractwa Gwarków

Katowice, dnia 23 09.2011r.