Matka Terasa z Kalkuty prawdopodobnie bylaby dzisiaj swieta. To samo dotyczy jej przynaleznosci narodowej. Jej nazwisko zdradza, ze byla Niemka. To powazny problem, nawet dzisiaj. Nie tylko jej imie wymazano z historii Slaska. W latach miedzywojennych usunieto pomnik jej dziadka, w 50-tych wysadzono siedzibe rodowa, w 70-tych cmentarz, na ktorym czesc jej krewnych spoczywala. Ale wszystko po kolei.

Urodzila sie w Mechtal/Miechowitz, dzisiejszych Miechowicach 31.10.1866 r. w palacu rodowym von Tiele-Winclerow. Do rodziny nalezaly, miedzy innymi dobra rycerskie Kattowitz i Miechowitz, Myslowitz, czesc dobr Palowitz, Woszczitz i Orzesze. Jej ojciec, Hubert von Tiele-Wickler byl wraz z Friedrichem Grundmannem i doktorem Richardem Holtze zalozycielem dzisiejszego miasta Katowice.

Wychowala sie w dostatku. Lecz od najmlodszych lat, bedac dzieckiem czulym obserwowala otaczajaca ja niesprawiedliwosc spoleczna. Matke swoja opisuje jako osobe „najszlachtniejsza w zyciu“. Waleska von Tiele-Winckler byla katoliczka. Hubert von Tiele-Winckler byl ewangelikiem. W 1879 umiera jej matka. Dla 13-to letniej Ewy jest to niesamowity cios. Od tego momentu szuka otuchy w religii. W 1882 przechodzi na protestantyzm i w 1884 r. zostaje w Berlinie konfirmowana.

Od wczesnych lat mlodzienczych Ewa pisze wiersze. Pod koniec jej zycia ma byc ich ok. tysiaca.

Decyduje sie zostac siostra zakonna i poswiecic swe zycie „w sluzbie dla ludzi chorych, samotnych i potrzebujacych opieki, zwlaszcza dla opuszczonych i porzuconych dzieci“.

Swoje slubowanie zawarla w zruszajacym wierszu „Volkes meiner Heimat / Ludu mojej Ojczyzny“.

Jej ojciec dzieki ogromnej fortunie umozliwia jej dzialalnosc na rzecz potrzebujacych. W Bielefeld uczy sie za pielegniarke i przygotowywuje sie do sluzby zakonnej. W latach 1895-1901 jest siostra przelozona Diakonu „Sarepta“ w Bethel.

Powracajac do Mechtal/Miechowitz „wymusza“ na ojcu, by ten udostepnil czesc wspanialego palacu dla biednych. I rzeczywiscie Hubert von Tiele–Winckler zgadza sie, by Ewa otrzymala kilka pomieszczen na stolowke dla ubogich i szwalnie. Czesc tego palacu otrzymalo przydomek „Eva´s Heim / Schronisko Ewy“.

We wrzesniu 1890 Hubert Graf von Tiele-Winckler daruje swej ukochanej corce dom pod nazwa „Friedenshort / Ostoja Pokoju“. Na poczatku troszczy sie ona w tym domu o dzieci. Z biegiem czasu dochodza starcy, chorzy , wloczedzy. Wielka czesc szukajacych pomocy posluguje sie jezykiem polskim. Matka Ewa w swych mlodych latach uczyla sie polskiego, by moc rozmawiac bez pomocy tlumaczy.

W 1893 r. Ewa von Tiele-Winckler przyjmuje swiecenia zakonne.

Na utrzymanie przyznaje jej ojciec 3000 Marek rocznie. Po kilku latach wynosi ta suma 12000 Marek rocznie. W koncu Hubert Graf von Tiele-Winckler zgadza sie, by jego corka mogla dysponowac calym swoim przyszlym spadkiem.

Po przyjeciu swiecen Matka Ewa zaklada swoj wlasny diakonat. Powstaja nowe domy Matki Ewy. W samym Mechtal/Miechowitz wybudowano 28 budynkow. Na poczatku lat 20-stych jej zakonnice troszcza sie o 2000 dzieci. Do tego dochodzi 40 domow dla bezdomnych, szpitale i placowki w Europie, Azji, Afryce i Ameryce.

Dzielo Matki Ewy mozna bylo spotkac w 20-stu panstwach. W niesieniu pomocy Matka Ewa nie znala zadnych granic wyznaniowych, czy narodowsciowych.

Ewa von Tiele-Winckler zmarla 21.06.1930 roku. Jej dzielo kontynuowaly siostry od 1933 pod bardzo nie przychylnym okiem nazistow.

W styczniu 1945 r. wkraczajacy Sowieci dokonaly masakry ludnosciMechtal/Miechowic. Czesc budynkow zostaje zdewastowana i podpalona. Palac spladrowano i podpalono.

Siostry Matki Ewy nadal niosly pomoc, chociaz same jej potrzebowaly. W 1951 wladze komunistycznej Polski wywlaszczyly zakon. Na terenie Miechowic zorganizowano Panstwowy Dom Dziecka im. Jozefa Lompy.

Matka Ewa troszczyla sie wraz ze swoimi siostrami o jednoczesnie 40.000 ludzi. Jest to do dzisiaj jedno z najwiekszych przedsiewzienc charytatywnych tego typu na swiecie. Mysle, ze mozna powiedziec, ze ta kobieta uratowala wiele istnien. Dziesiatkom tysiecy dala dach nad glowa i opieke lekarska. Uratowala niezliczona liczbe dzieci.

Nikt z obecnych politykow na Slasku nie mial i nie ma tyle odwagi cywilnej, by nadac jednemu z placow lub jednej z arterii komunikacyjnych jej imienia...