Dr Adam Kubacz
Kalendarium Miechowic (do końca XVIII wieku)
Ok. 10 tysięcy lat temu - Na obszarze Miechowic pojawili się pierwsi mieszkańcy, ślady ich pobytu ujawniły wykopaliska przeprowadzone w początkach lat. 20. XX wieku. Osadnictwo to sięga epoki późnego paleolitu i czasu neolitu.
1336-Najstarsza wzmianka źródłowa o istnieniu wsi, pośrednio wskazująca na istnienie parafii w Miechowicach.
1369-Miechowice, podobnie jak cała ziemia bytomska została podzielona na dwie książęce części. Górna część osady przypadła Konradowi Oleśnickiemu, dolna część wsi księciu cieszyńskiemu Przemysłowi Noszakowi. Podział ten funkcjonował do końca XVIII wieku.
1412-Najstarsza wzmianka o właścicielu Miechowic-Pielce (Pelka), który był potem mieszczaninem bytomskim, a następnie posiadaczu młyna na przedmieściu bytomskim.
1451-Konrad VII oleśnicki zaakceptował prośbę Mikołaja Miechowskiego w sprawie darowizny stawu Karwia na pograniczu Miechowic. Przywilej ten dotyczył także ewentualnych kopalin występujących na terenie ówczesnych Miechowic.
1451 i 1455-Pierwsze źródłowe wzmianki o stawach istniejących na kolonii Karf (Karwia, Karb). 2 połowa XV wieku- W tym czasie następowały częste najazdy husyckie na ziemię bytomską.
1515-Najstarszy udokumentowany dowód materialny wskazujący na o istnienie w Miechowicach drewnianej świątyni (jej wizerunek zachował się na obrazie pochodzącym z przełomu XVI/XVII wieku przechowywanym obecnie na plebanii).
1525-Mikołaj Suchodolski wraz z małżonką Agnieszką z odsetek ze zgromadzonego kapitału zastawionego na dobrach miechowickich dokonał fundacji na ołtarz św. Mikołaja w parafii gliwickiej.
1526-Miechowice przeszły w formie zastawu w ręce Jana Jerzego von Brandenburg.
1532-Na Bobrku zbierano podatek w związku z zagrożeniem tureckim (Turkenhilfe). Wieś ta należała do parafii św. Krzyża. Było to spowodowane zapewne I oblężeniem Wiednia przez Turków. Z całą pewnością zbierano go wówczas także w Miechowicach .
1539-Miejscowy sołtys skarżył się na zuchwałość miejscowych chłopów.
1570-Jerzy Fryderyk von Brandenburg - Ansbach założył na terenie wsi kopalnię rud ołowiu i srebra.
poł. XVI wieku - 1629-Kościół parafialny św. Krzyża w Miechowicach znajdował się w rękach protestantów.
1614 -Książę brandenburski Jan Jerzy przeniósł dokument sprzedaży części Miechowic.
1617-Zlupienie przez kilku Polaków (według informacji F Gramera) Koschemborowskiej części Miechowic (wybicie szyb w domach)
1618- 1648-W czasie wojny trzydziestoletniej przez Miechowice kilkakrotnie przechodziły oddziały cesarskie, duńskie i szwedzkie powodując poważne szkody. Z tego okresu pochodzi legenda o poszukiwaniu przez Szwedów rud ołowiu w okolicach późniejszej kopalni „Maria”.
1657-Remont kościoła zniszczonego przez pożar.
1702-Przemarsz wojska saskiego przez Miechowice w okresie I fazy „wojny północnej”. Dwukrotnie poświadczony był ich pobyt w górnej części Miechowic.Dwukrotnie kwaterowało żołnierzy 8 chłopów i zagrodników (gościli oni żołnierzy w liczbie od 6 do 13 oraz dostarczyć wiele żywności, oraz po 1 garncu piwa i kwarcie wódki. Niektórzy z mieszkańców musieli dać także inwentarz żywy, jak np., po 1 sztuce świni. Osoby obciążone tym obowiązkiem Albert Pawlik, Sebastian Gryczik, Albert Grycz (gościł łącznie 27 żołnierzy- najwięcej), Adam Kaczmarz, Simon Pawlik, Valentin Gryczik, Paul Sroka, Adam Bonczik. Najbardziej kosztowny był kwaterunek żołnierzy. Ponadto niektórzy znich musieli dostarczyć kilka siekier ciesielskich, prześcieradła, nowe kapelusze, ocynkowane radła, torby na obrok (czyli na pokarm dla koni), kosy. Na potrzeby oddziału musieli dostarczyć środki transportu.
po 1702 - Po śmierci Albrechta Antona Koschembora dokonano inwentaryzacji dóbr miechowickich. Wynikało z niej, że wiele budynków było zniszczonych. Na terenie osady pojawiły się pustki osadnicze.
1724-W Bytomiu aresztowano i torturowano 2 żydów z Miechowic za włamanie i obrabowanie kościoła bytomskiego.
1726-Na terenie Śląska cesarz przeprowadził kontrolę finansów, spisując na nowo powinności podatkowe. Wartość przychodów z każdej części Miechowic została oszacowana na 297 florenów (guldenów) i 27 krajcarów.
1750-Przy kościele parafialnym wzniesiona została kaplica św. Judy Tadeusza.
ok. 1750 -Na obszarze Miechowic nastąpiła intensyfikacja uprawa ziemniaka.
1770-Na terenie wsi wzmiankowane zostały 2 folwarki, kościół, młyn i szkoła.
1799-Bunt miejscowych chłopów, aresztowano miejscowego sołtysa. Radykalne wystąpienie chłopów był spowodowany ich ciężką sytuacją. Miechowice wraz z Rokitnią stawiły najsilniejszy opór na obszarze całego powiatu bytomskiego. Sołtys miechowicki podburzał do buntu swojego brata piastującego analogiczną posadę w Chropaczowie. rzy okazji groził on użyciem siły wobec tamtejszych chłopów, gdyby z tym się ociągali. Chłopi miechowiccy wraz z przedstawicielami innych okolicznych gmin podpisali petycję wystosowaną do króla pruskiego przez „wodza buntu ” niejakiego Woczławika w sprawie obniżenia wysokości pańszczyzny .Rokitnicki przywódca zamieszkał on
u „sołtysa” z Miechowic, gdzie stworzył własną kwaterę. Cały czas pozostawał w kontaktach z chłopami z podgliwickich Czechowic. Sytuacja została ona opanowana po ściągnięciu garnizonu wojska z Bytomia (około 150 żołnierzy) i użyciu wobec opornych broni[1].
1800-Na terenie dworu miechowickiego wybudowano jeden z najstarszych obiektów murowanych na obszarze- spichlerz (obecnie nie istnieje).
1800-Dokonano sekwestracji miejscowych dóbr, co pogorszyło sytuację materialną mieszkańców.
1800 -Na terenie ówczesnej kolonii miechowickiej Karb pojawili są pierwsi stali mieszkańcy