Emilia w Orzeszu, nad. 23 IV 1824 r., eksploatowana w latach 1825—1873; należała do gwarectwa. W latach 1923—1925 eksploatował ją Paweł Kroll z Orzesza. Produkcja w 1873 r. 13 336 t, w 1923 r. (maksymalna po wznowieniu eksploatacji) 8968 t.
Friedrich w Zawadzie (Orzesze), nad. 3 1 1 1801 r. i eksploatowana z przerwami od 1801 r. Należała do kolejnych właścicieli majątku Zawada (hrabiego Kalckreutha, von Sacka. Antoniego von Fragsteina), w 1843 r. kupił ją Karol Beyer z Toszka, w latach 1852— 1854 nabyli jej udziały Gustaw Ruffer i Eliasz Perl. W 1871 r. przejęły kopalnię banki wiedeńskie: Oesterreichische Kreditanstalt für Handel und Gewerbe i Wiener Bankverein, w 1874 r. nabyła ją spółka akcyjna Oberschlesische Ä.G. fü r Kohlenbergbau. W 1876 r. włączono ją do kopalni-Vereinigte Fried rich und Orzesche. Produkcja w 1873 r. 25 062 t.
Gottvertrau w Orzeszu, nad. 30X1/15X11 1831 r., eksploatowana z przerwami w latach 1832— 1859. Należała do proboszcza Juliusza Marchewki z Mysłowic, który sprzedał ją złotnikowi Janowi Sengelinowi i spedytorowi Tomaszowi Schubertowi z Gliwic. W 1841 r. nabył 120 kuksów kupiec Samuel Trauben z Gliwic, a w 1855 r. — Robert Caro z Wrocławia. Pozostałe 2 kuksy należały do rodziny Olszowskich. W 1942 r. przejęła kopalnię spółka Godula A.G-. Produkcja w 1857 r. (maksymalna) 2,3 tys. t.
Honorata w Orzeszu, nad. 22 1/6 II 1841 r., eksploatowana w latach 1870—1875. Należała do Franciszka Wincklera, w 1873 r. przeszła na własność spółki akcyjnej Oberschlesische A.G. für Kohlenbergbau, w 1876 r. włączono ją do kopalni Vereinigte Friedrich und Orzesche. Produkcja w 1873 r. 22 308 t.
Ida w Orzeszu, nad . 26X1/12 X II 1829 r., eksploatowana w latach 1830—1842. Należała do spadkobierców Karola Wojskiego (61 kuksów), C. F. Starka i innych przedsiębiorców;- później większość udziałów miał Franciszek Winckler. a następnie Joanna Schaffgotsch. Produkcja w 1841 r. (maksymalna) około 1 tys. t.
Josephina w Zawiści (Orzesze), nad. 26 X/7 X I 1840 r., eksploatowana z przerwami w latach 1841— 1856. Należała do pułkownika Andrzeja Witowskiego i jego żony Józefiny, w 1844 r. kupił ją porucznik Konstanty von Thun, a w 1858 r. (wraz z dobrami Gardawice) książę Sergiusz Dołgoruki. W 1862 r. kopalnię wraz z majątkiem nabyli: kapitan Peters z Neuchätel (Szwajcaria), fabrykant Louis Chassis z Francji i oficer gwardii cesarskiej, Charles Didry. W 1865 r. nadanie górnicze wygasło. Produkcja w 1841 (maksymalna?) około 500 t.
Juliushoffnung w Orzeszu, nad. 27 X/10 X I 1830 r., eksploatowana w latach 1830—1847. Połowa udziałów należała do spadkobierców Karola Wojskiego, druga połowa — do drobnych przedsiębiorców . W latach pięćdziesiątych znaczną część kuksów nabył Franciszek Winckler, który przekazał je następnie spółce Oberschlesische A. G. für Kohlenbergbau. Produkcja w 1841 r. (maksymalna) 2,9 tys. t.
Orzesze (cons. Orzesche) w Orzeszu, utworzona 7 V II 1863 r. przez połączenie kopalń i pól górniczych: Wilhelm swunsch (nad. 9/27 X II 1838 r., eksploatowana w latach 1849— —1860), Neuer Segen, Zink (nad. 29 V I/1 V II 1839 r., eksploatowana w latach 1840—1843), Walter (nad. 9/20 IX 1839 r., eksploatowana 1842—1860), Rumpf (nad. 28 V II/4 V III 1840 r., Witowski i Clara (nad. 27 VI/9 VII 1842 r.). Należała do Franciszka Wincklera, a w 1873 r. przeszła na własność spółki Oberschlesische A.G. für Kohlenbergbau w Orzeszu. Eksploatowana jako odrębna kopalnia do 1876 r., kiedy to włączono ją do kopalni Vereinigte Friedrich und Orzesche. Produkcja w 1873 r, 81 288 t.
Ratibor w Zawiści (Orzesze), nad.- 28 X II 1844/13 1 1845 r.; w 1855 r. prowadzono na tym polu próbne roboty górnicze (wydobycie około 13 t). Pole górnicze należało do Ignacego Eiseneckera, w 1852 r. kupił je hrabia von Bohlen, w 1890 r. przeszło na własność Banku Weimarskiego, a następnie spółki Gottmudtunsgrube.
Robert w Zawadzie (Orzesze), nad . 18 V II/1 V III 1827 r., eksploatowana od 1855 r. Należała do właściciela majątku Zawada Antoniego von Fragsteina (61 kuksów ) i kilku innych udziałowców . Później następowały zmiany stosunków własnościowych, m .in. w 1855 r. Eliasz Perl kupił 61 kuksów , w 1873 r. Emanuel Friedlaender nabył od niego 59 kuksów , w 1895 r. Joanna Schaffgotsch zakupiła 316 kuksów . Od lat osiem dziesiątych kopalnię Robert eksploatowano razem z kopalnią Vereinigte Friedrich und Orzesche. Produkcja w 1873 r. 8167t, w 187.5 r: 14 93.5 t'.
Szczęście Antoniego w Jaśkowicach (Orzesze), powstała z połączenia kopalń Neues Glück w Dębieńsku (nad. 11V I 1792 r. dla barona von Wilczka, eksploatowana w latach 1798— 1806) i Anton (nad. 6 III 1807 r., powiększana 4 I V 1810 r., 21/30X 1816 r. i 10/21 V 1819 r., eksploatowana w latach 1813—1818), skonsolidowanych 2 7 V /2 X I 1820 r. pod nazwą Antonsglück (powiększona 24 X II 1826/6 1 1827 r.). Właścicielem kopalni był najpierw hrabia Węgierski, a od 1831 r, książęta raciborscy. Kopalnię eksploatowano w latach 1821—1878. W latach 1922— — 1936 podejmowali eksploatację różni dzierżawcy, później na je j obszarze górniczym były czynne biedaszyby. W 1932 r. przeszła na własność spółki z ograniczoną odpowiedzialnością Szczęście Antoniego. Nazwę Antonsglück zmieniono w latach międzywojennych na Szczęście Antoniego, a około 1936 r. na Halina. Produkcja w 1873 r. 16 274 t, w 1934 r. (maksymalna po wznowieniu eksploatacji) 7951 1.
Vereinigte Friedrich und Orzesche w Orzeszu, utworzona 24.1.1876 r. przez połączenie kopalń i pól górniczych Friedrich , Orzesche (Orzesze), Honorata i Neue Honorata . Ponadto eksploatowano razem z nią kopalnie i pola: Leopold, Porembski wunsch (nad. 28 X I 1840 r., eksploatowana odrębnie w latach 1841—1872),Robert, Anton Richard (nad. 13II 1847 r.), Pauls Freude (nad. 4 X I 1858 r.). Kopalnia należała do spółki Oberschlesische A.G. für Kohlenbergbau, w której od lat dziewięćdziesiątych większość akcji miała Joanna Schaffgotsch (następnie Gräflich Schaffgotschsche Werke). Wobec nierentowności spółkę rozwiązano w 1911 r. i od 1X191.1 r. wstrzymano eksploatację kopalni. Jej pole przejęła spółka Gräflich Schaffgotschsche Werke (w latach międzywojennych spółka Godula). Produkcja w 1891 r. (maksymalna) 120 908 t.
Wahre Concordia w Orzeszu, nad. 1/15X 1828 r., eksploatowana w latach 1856—1857. Należała do spadkobierców Karola Wojskiego (61 kuksów ), pastora Nagló i innych przedsiębiorców . W latach pięćdziesiątych większość udziałów wykupił Franciszek Winckler, w 1873 r. przejęła je spółka Oberschlesische A. G. für Kohlenbergbau, następnie przeszły one na własność spółki Gräflich Schaffgotschsche Werke. Produkcja w 1856 r. około 80 t.
Witowski w Orzeszu, nad. 19/30 III 1838 r., eksploatowana w latach 1839—1840. Należała do Franciszka Wincklera, w 1863 r. została włączona do kopalni Orzesze.