pamiętają o legendzie górnictwa

 Przedstawiciele kopalni Budryk należącej do Jastrzębskiej Spółki Węglowej złożyli w piątek, 16 lutego, kwiaty na grobie prof. Witolda Budryka na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie. Okazją ku temu była 133 rocznica urodzin profesora uznawanego za jednego z gigantów polskiego i światowego górnictwa. Warto dodać, że kopalnia Budryk w tym roku świętuje jubileusz.

Zakład zlokalizowany w Ornontowicach był budowany w latach 1978 - 1994. Wydobycie węgla rozpoczęto w marcu 1994 r. w ramach rozruchu technologicznego, a formalną działalność eksploatacyjną podjęto rok później. W 2008 r. kopalnia została włączona w struktury Jastrzębskiej Spółki Węglowej. Złoże znajduje się na terenie Ornontowic, Gierałtowic, Mikołowa, Orzesza i Czerwionki-Leszczyn. Obszar górniczy złoża Ornontowice I wynosi 35,97 km kw, natomiast Ornontowice II to 4,63 kw kw. Zasoby operatywne wynoszą 223,5 mln t, a typ produkowanego węgla to 34.2. Zakładem kieruje dyrektor Zbigniew Czarnecki.

Warto dodać, że ornontowicki zakład jest najgłębszą polską kopalnią węgla kamiennego, sięga poziomu 1290. Patronem zakładu od samego początku jest prof. Witold Budryk - białostoczanin z urodzenia. Z powodu wybuchu I wojny światowej przerwał studia w Instytucie Górniczym w Petersburgu i zaczął pracę w kopalniach Milowice, Mortimer i Niwka. Po wojnie kontynuował studia górnicze w krakowskiej Akademii Górniczej (obecnie AGH) i już w 1928 r. obronił pracę doktorską na temat technologii podsadzkowej.

Praca habilitacyjna pt. Depresja cieplna stała się podstawą aerologii górniczej oraz dziedziny zwalczania zagrożeń pożarowych w kopalniach. Cały dorobek profesora jest nadal aktualny w światowych realiach górnictwa podziemnego i dał podstawy dla takich dziedzin nauki górniczej, jak mechanika górotworu oraz aerologia” - czytamy we wspomnieniach Jerzego Markowskiego, b. wiceministra gospodarki, w książce „Gwarek. Prof. Witold Budryk”, wydanej przez Bractwo Gwarków Związku Górnośląskiego.

W 1930 r. Budryk został profesorem nadzwyczajnym, a siedem lat później zwyczajnym Wydziału Górniczego AGH. W listopadzie 1939 r. wraz z 182 profesorami, docentami i asystentami AGH został aresztowany przez Niemców i deportowany do KZ Sachsenhausen. Naukowcy zostali zwolnieni w 1940 r. pod presją wywieraną na hitlerowców przez Kościół katolicki i środowiska europejskich uczonych.

Po wojnie prof. Budryk ponownie objął funkcję dziekana Wydziału Górniczego AGH. W 1956 r. został rektorem krakowskiej uczelni.

Jego imieniem nazwano nie tylko kopalnię Budryk, należącą do JSW, ale i osiedle mieszkaniowe, szkołę w Siemianowicach Śląskich i Gliwicach. W Bełchatowie z kolei na cześć Witolda Budryka nazwano główną ulicę jednego z większych osiedli Binków. W Krakowie zaś ulicę w Miasteczku Studenckim AGH. Budryk jest też patronem jednej z komór w kopalni soli w Wieliczce.