Prof. Andrzej Lisowski nie żyje - NEKROLOG

 W czwartek, 29 lutego, zmarł prof. dr hab. inż. Andrzej Lisowski, który był najstarszym profesorem w branży górniczej i jedynym stulatkiem w tej dyscyplinie nauki. Był szanowanym naukowcem i ekspertem. Doceniano jego bogatą wiedzę górniczą i ekonomiczną.

Prof. dr hab. inż. Andrzej Lisowski urodził się 10 listopada 1923 r. we wsi Lack Wysoki, w powiecie Szczuczyn Nowogrodzki. Przed II wojną światową ukończył pierwszy rok liceum matematyczno-fizycznego w Grodnie, a w 1940 r. zdał maturę na kompletach tajnego nauczania w Warszawie. Podczas okupacji, od maja 1942 r. do stycznia 1945 r., działał aktywnie w służbie Armii Krajowej, a następnie w Ruchu Oporu Armii Krajowej od lutego do lipca 1945 r. W latach 1946-1950 odbył studia na Wydziale Górniczym Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, uzyskując stopień inżynieria górnika i tytuł magistra nauk technicznych. Równolegle ze studiami na AGH, od 1948 r. był studentem Wydziału Planowania Przemysłu w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Krakowie, gdzie w 1952 r. uzyskał dyplom I stopnia.

W sierpniu 1949 r. rozpoczął pracę w górnictwie węgla kamiennego na Górnym Śląsku, w kopalni Dymitrow w Bytomiu. Przeszedł tak kolejne stopnie w dozorze górniczym - od stanowiska sztygara zmianowego do kierownika robót górniczych. Od 1 października 1949 r. do 28 lutego 1953 r. był czynnym członkiem drużyny ratowniczej. W marcu 1953 r. przerwał pracę w kopalni i został przydzielony do pracy w Głównym Instytucie Górnictwa w Katowicach, gdzie rozpoczął studia aspiranckie, które ukończył 11 czerwca 1958 r. Na podstawie rozprawy doktorskiej pt. Kierunek eksploatacji ścian zawałowych Rada Wydziału Górniczego AGH nadała mu stopień doktora nauk technicznych. W lipcu 1955 r. profesor ulega ciężkiemu wypadkowi drogowemu i przez prawie 3 lata przechodzi rekonwalescencję.

Stopień docenta uzyskał, po przedstawieniu rozprawy habilitacyjnej przed Radą Naukową Głównego Instytutu Górnictwa pt. Koncentracja czynnikiem decydującym o oddziałowej i dołowej pracochłonności głębinowych kopalń węgla kamiennego, 8 listopada 1963 r., a w maju 1964 r. pismem Ministra Górnictwa i Energetyki został powołany na stanowisko samodzielnego pracownika naukowego.

Kolejne awanse naukowe to uzyskanie 4 maja 1972 r. tytułu profesora nadzwyczajnego, a 5 lipca 1984 r. tytułu profesora zwyczajnego nauk technicznych.

Podczas prawie 50-letniej pracy w Główny Instytucie Górnictwa profesor pełnił szereg ważnych funkcji: kierownika pracowni w Zakładzie Eksploatacji (lata 1958-1962), kierownika Pionu Ekonomiki i Organizacji w Górnictwa (lata 1962-1968), p.o. dyrektora Ośrodka Naukowo-Badawczego ds. Ekonomiki i Organizacji w Górnictwie, (lata 1968-1975), sekretarza naukowego (lata 1975-1981), kierownika Zakładu Technologii Podsadzki w Instytucie Nowych Technik Górniczych i Atestacji w GIG (lata 1984-199). Pracował również na stanowiskach: konsultant naukowy, profesor, główny specjalista (lata 1991- 2000).W latach 60. i 70. XX w. odbył również kilka staży zagranicznych, w tym półroczny staż stypendialny ONZ w Wielkiej Brytanii oraz z USA.

Od 1996 r. był członkiem Komisji Górniczej Oddziału PAN w Katowicach i Komitetu Górnictwa PAN.

Dorobek publikacyjny prof. A. Lisowskiego to blisko 200 pozycji w postaci artykułów w czołowych górniczych czasopismach krajowych i zagranicznych, referaty na konferencjach w Polsce i za granicą (w tym na Światowych Kongresach Górniczych), a także szereg monografii i książek. Ponadto, opracował wiele prac w postaci ekspertyz, orzeczeń i koreferatów dla Państwowej Rady Górnictwa, Ministerstwa Górnictwa i Energetyki, biur projektów i kopalń węgla kamiennego. Jego liczne osiągnięcia badawcze i rozwiązania patentowe zostały wdrożone do praktyki górniczej.

Jego dorobek dydaktyczny i wychowawczy obejmuje prowadzenie  wykładów na Politechnice Śląskiej w zakresie przedmiotu Zasady projektowania kopalń, które rozpoczął już w latach 50. i kontynuował w latach 60. XX w. Wypromował kilku doktorów oraz był recenzentem prac doktorskich w AGH i Politechnice Śląskiej.

W styczniu 2000 r. profesor Andrzej Lisowski przeszedł na pełną emeryturę, ale nadal był aktywnym uczestnikiem życia naukowego związanego z górnictwem, które zawsze było jego życiową pasją.