Urodzony w 1928 roku w Cieszynie i wychowany w „ciepłej i tolerancyjnej kulturze Cieszyńskiego Śląska” był empatycznym w kontaktach osobistych, ale także pragmatycznym w wykonywaniu swojego zawodu: inżyniera górnika a potem pracownika naukowego, a następnie wychowawcy kolejnych pokoleń absolwentów Śląskiej Politechniki.

Jak wielu Ślązaków wybrał studia górnicze, które ukończył w 1951 roku w Akademii Górniczej w Krakowie.
Odbył staż inżynierski w kopalni Sośnica i w 1953 roku podjął pracę w Głównym Instytucie Górnictwa.
Poznałem inż. Sikorę, gdy otrzymałem - powszechny wówczas nakaz pracy - do GiG.
Prof. Sikora poprzez kolejne etapy pracy naukowej uzyskuje w 1969 roku tytuł profesora. W hierarchii zawodowej w GiG przechodzi kolejne szczeble od kierownika laboratorium do zastępcy dyrektora GIG ds. naukowych. Szczególnie zajmuje się zagadnieniami wprowadzanej w latach 50-tych mechanizacji robót eksploatacyjnych i koncentracji wydobycia.
W tym zakresie poszukiwaliśmy wspólnie rozwiązań mogących zwiększyć udział grubych sortymentów węgla, szczególnie wówczas poszukiwanych na rynkach węglowych.
Nawiązaliśmy wtedy bliskie wieloletnie przyjazne relacje – wzbogacały one zarówno nasze doświadczenie życiowe jak i te wartości jakie daje przyjaźń bezinteresowna.
W pierwszej połowie lat 70-tych uczestniczyliśmy także w delegacji przygotowującej umowę o współpracy z górnictwem amerykańskim.
Połączyła nas również znacznie później relegacja z Głównego Instytutu Górnictwa w 1978 roku gdy wspólnie z docentem Soją zostaliśmy „przeniesieni” za niesubordynację wobec władz partyjnych do jednostek terenowych przemysłu węglowego – prof. Sikora do Katowic, docent Soja do Bytomia a ja do Jastrzębia.
Profesor Sikora podejmuje po roku „relegacji” w 1979 roku pracę na Wydziale Górniczym Politechniki Śląskiej w Instytucie Mechanizacji Górnictwa i wiąże się z uczelnią do końca swojej bardzo aktywnej kariery zawodowej. Staje się wspaniałym nauczycielem i przyjacielem młodzieży.
W 1981 roku został wybrany dziekanem tego Wydziału.
W latach 1990 – 1996 pełnił także funkcję prorektora ds. nauki Politechniki Śląskiej.
Wykształcił i wychował liczne grono inżynierów górnictwa, w tym wypromował 11 doktorów nauk technicznych.
Wyniki prac – swoich i współpracowników - opublikował w około 200 publikacjach.
Został wyróżniony licznymi wyróżnieniami państwowymi i zawodowymi – w tym Zespołową Nagrodą Państwową I-stopnia.
Odszedł 24 czerwca 2019 roku i spoczął na cieszyńskiej ziemi, którą kochał całe życie.

Cześć Jego pamięci.
Non omnis moriar – żyjesz w naszej wdzięcznej pamięci!

Zygfryd Nowak