odkryto jaskinię

Czy w wyniku eksploatacji górniczej może dojść do odkrycia, którego efektem będzie objęcie ochroną prawną terenów leśnych? Taka sytuacja miała miejsce w Kletnie w Masywie Śnieżnika. Przypuszczalnie gdyby nie funkcjonujące tam w XX wieku kamieniołomy marmuru, dzisiaj nie mielibyśmy rezerwatu przyrody Jaskinia Niedźwiedzia. Przedmiotem jego ochrony jest nie tylko sama jaskinia.

- Celem ochrony rezerwatu jest zachowanie ze względów naukowych i przyrodniczych Jaskini Niedźwiedziej z bogatą szatą naciekową i znaleziskami kostnymi zwierząt plejstoceńskich, stanowiącej ważne zimowisko nietoperzy oraz kompleksu leśnego porastającego dolinę rzeki Kleśnicy, na terenie którego występuje zespół zjawisk krasowych - przypomina Katarzyna Łapińska, rzecznik prasowy Regionalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska we Wrocławiu.

Rezerwat Jaskinia Niedźwiedzia wkrótce obchodzić będzie 45 rocznicę powstania. Sama jaskinia odkryta została wcześniej, w październiku 1966 r. w trakcie strzelania w kamieniołomie marmuru w Kletnie. Odkrycie spowodowało zaprzestanie prac w tym wyrobisku. Działalność górnicza w Kletnie prowadzona była w innym kamieniołomie do początku lat 90. XX wieku, po czym ze względu na dobro jaskini zaprzestano tam prac.

Można więc powiedzieć, że działalność górnicza, która doprowadziła do odkrycia jaskini, pośrednio przyczyniła się też do ochrony lasu w jej rejonie. Jak wynika z danych będących w posiadaniu RDOŚ we Wrocławiu na terenie rezerwatu stwierdzono występowanie wielu cennych i rzadkich gatunków roślin i porostów. Są wśród nich gatunki chronione na mocy rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 9 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej roślin oraz rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 9 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej grzybów.

Ich lista jest długa. Są to m. in.: nastroszek kędzierzawy, szurpek pręgowany, miechera spłaszczona, grzebieniowiec piórkowaty, zdrojek wodny, miedzik płaski czy czubek badeński.

Ponadto na terenie rezerwatu stwierdzono występowanie cennych siedlisk przyrodniczych wymienionych w rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 13 kwietnia 2010 r. w sprawie siedlisk przyrodniczych oraz gatunków będących przedmiotem zainteresowania Wspólnoty, a także kryteriów wyboru obszarów kwalifikujących się do uznania lub wyznaczenia jako obszary Natura 2000. Są to nawapienne murawy wysokogórskie i wyleżyska śnieżne, podgórskie i wyżynne rumowiska wapienne ze zbiorowiskami ze Stipion calamagrostis, wapienne ściany skalne ze zbiorowiskami Potentilletalia caulescentis, jak również kwaśne buczyny oraz żyzne buczyny.

- Należy podkreślić, że przedmiotowy kompleks leśny zlokalizowany w granicach rezerwatu jest siedliskiem wielu rzadkich i chronionych zwierząt, w tym płazów, ptaków i nietoperzy - dodaje Katarzyna Łapińska z RDOŚ.